Wat drijft een mens om de wereld rondom hem te raken? Dikwijls gaat daar een bijzonder verhaal aan vooraf. Dat is in mijn geval niet anders...
Tussen 2009 en 2015 maakte ik een helse periode mee, waardoor ik constant last had van
hoge chronische stress. Daardoor kreeg ik te maken met een ernstige candida (schimmelinfectie), een serieus vitaminetekort, hevige spierpijnen, plasproblemen, eczeem, krampen in de eierstokken, ademnood, vermoeidheid en nog meer van die 'vage' ziektebeelden. En dat terwijl ik in 2008 nog heel gezond en sportief was. Vreemd.
Ik had toen geen flauw idee van hoeveel schade chronische stress kon aanrichten. Ik dacht dat gezonde voeding en meer bewegen genoeg was om gezond te blijven. Maar wist je dat stress je immuunsysteem helemaal plat legt? Tot wel
85 % van alle chronische ziektes wordt veroorzaakt door stress.
Op dat moment was ik me daar niet van bewust. Ook mijn huisarts legde die link helemaal niet en maakte het alleen maar erger. Ik kreeg antibiotica die óók nog eens inhakten op mijn immuunsysteem en mijn darmflora. Het gevolg? Ik werd nog zieker... Het woord kanker
viel.
Mijn baarmoederhalskanker
was volgens de huisarts te wijten aan een bacterie die in sperma zit. Zodus: door seksueel contact kreeg ik kanker? Dit vond ik al meteen de grootst mogelijke nonsens. Ik ging daarop bij nog vijf andere huisartsen en één gynaecoloog langs. Geen enkele arts kon me genezen
of precies vertellen wat er aan de hand was. Mijn vertrouwen in de reguliere geneeskunde was op dat moment bijzonder laag.
Ook in de jaren daarvoor had ik al vaak ondervonden dat reguliere artsen me nooit echt begeleidden of iets vertelden over:
- voeding;
- nutriënten;
- supplementen;
- hoe toxines ons lichaam ziek maken;
- ziektes die te maken hebben met een tekort aan
nutriënten;
- hoe stress je ziek maakt.
Ze wisten niet dat
stress je immuunsysteem plat legt en je hormonen overhoop gooit. Noch wisten ze:
- hoe darmen je hersenen beïnvloeden;
- het verband tussen antibiotica, anticonceptie en de
oorzaak van een candida;
- de schade die zware metalen en additieven
toebrengen aan onze gezondheid;
- hoe je op een gezonde manier komaf maakt met
chronische ziektes.
En vooral: ze konden mijn aandoeningen nooit helemaal genezen. Ik hoor een reguliere arts nooit zeggen dat hij een aandoening zal genezen. Hoogstens behandelen.
Ondertussen heb ikzelf heel wat research gedaan. Zo weet ik bijvoorbeeld dat, als je een bacterie, virus of schimmel hebt in je lichaam, een regulier medicijn jou maar voor 50 tot 60 % zal genezen. De andere 40 tot 50 % moet je eigen immuunsysteem verder oplossen. In werkelijkheid
is het dus je immuunsysteem dat je geneest, niet dat ene wonderpilletje. En als je weet dat kankertherapieën en antibiotica, pijnstillers en antidepressiva je immuunsysteem verzwakken tot zelfs stilleggen, dan begrijp je ook waarom zoveel mensen ziek worden en blijven.
Toen ikzelf zwaar ziek werd door chronische stress, begon ik me heel veel vragen te stellen bij de kennis van reguliere artsen.
- Wat hebben ze precies geleerd op de medische
school?
- Waarom hebben ze zo weinig relevante kennis?
- Waarom krijgen ze de naam "geneesheer" als
ze niet echt genezen?
Veelal moest ik zelf mijn aandoeningen opsporen en zien op te lossen. Ik ben iemand die graag meteen de juiste oplossing vindt en niet iemand die eeuwig pillen slikt
of zich simpelweg neerlegt bij het probleem. En die houding is misschien wel mijn grote geluk geweest.